Feniks

Aiko, the Mad Hatter

Wiersz pisany pod opowiadanie, aż wstyd się przyznać gdzie pisanego. Jednakże myślę, że z tego niby wierszyka mogą wyjść ludzie ;) No chyba, że.. nie mogą!

Jesteś damą serca mego... ptaku z płomienia...
Okrutne miłosne słowa są skryte w różanej arabesce...
Chodź i skosztuj gorzkiej kropli miłości!
Ukochana! Me dłonie krwią niewinnych zbrukane,
nie są godne dotknąć twego nieskalanego ciała...
Choć tak bardzo, tak bardzo by tego chciały...
Och feniksie! Poprzysięgnij, obiecaj mi,
na Twe słowa wypowiedziane ciepłym,
pełnym temperamentu głosem!
I choćbyś spłonął, i choćbyś się odradzał dłużej,
aniżeli świat będzie istnieć...
O wieczny, ognisty ptaku! Pozwól mi, i tylko mi
dotykać twych płonących piór.
I choćbym się sparzył... poprzysięgnę tobie.
Nigdy, przenigdy nie oderwę od Ciebie mych rąk.
O feniksie władający mym ciemnym sercem.
Co mi teraz zaśpiewasz?